Welkom op mijn blog!

Beste lezer, 

Dit is mijn weblog voor het vak Nederlands. De afgelopen 2 jaar heb ik hier mijn boekverslagen, recensies en literatuur opdrachten op gemaakt en gepubliceerd. In totaal heb ik 7 boeken gelezen. 

Veel plezier met het lezen van mijn weblog.

Liefs, Sascha

Recensie Euforie- Christiaan Weijts.

Een terugkerend element in Weijts’ zijn boeken is de ongemak en eigenlijk kritiek op de maatschappij. Euforie is een roman over het Nederland van vandaag, een land van gesjoemel met, draaiende politici, een haperende economie, hijgerige journalistiek, idolate bewondering voor tv-persoonlijkheden en, ja, ook van dreigende terreur. Omdat deze onderwerpen herkenbaar zijn ga je anders kijken naar het boek.

Die dreiging wordt in het boek al meteen werkelijkheid: in het centrum van Den Haag is een aanslag is gepleegd waarbij veertig doden zijn gevallen. Architect Johannes Vermeer raakt bij de reddingswerkzaamheden betrokken en meent in een van de slachtoffers een oude geliefde te herkennen. Hij besluit zijn rol bij de reddingswerkzaamheden te verzwijgen. Zijn werk als architect en zijn persoonlijke leven raken nadrukkelijk met elkaar verweven als zijn bureau meedoet met de opdracht om een gebouw te maken dat als monument voor de slachtoffers van de aanslag moet dienen. Wanneer Johannes bekend maakt dat hij op de ramp plek aanwezig was storten de media zich op hem.

In het boek word er terugverwezen naar het verleden van Johannes Vermeer. Dit vond ik de leukste stukken in het boek. In deze stukken wordt de verhaallijn tussen Johannes en Isa, een oude geliefde, verteld. Dit maakt de structuur van het boek een stuk interessanter en veel minder saai.

Het verhaal bevat een groot aantal beschouwingen over architectuur en twijfels over de staat van het land, die soms het karakter van een column hebben. Daarom vind ik het dan ook zo knap dat de hoofdpersoon toch een zeer geloofwaardig, eigenzinnig, zelfs ietwat narrig karakter weet te maken.

Het boek eindigt met een anonieme inzending van het ontwerp voor de plek van de aanslag. Dit is het ontwerp wat Johannes zelf heeft gemaakt en niet die van zijn bedrijf. Dit ontwerp word uitgekozen. Ik vind dat een mooi einde omdat het ontwerp van Johannes dus uiteindelijk wint. Het hele boek werkt hij hieraan en krijgt er van zijn collega’s veel commentaar op.

Vertrouwen en wantrouwen in 'Villa des roses'

Ik ga jullie vertellen over de personages in het boek 'Villa des Roses'. Het boek gaat over een pension gelegen in Parijs.

De hoofdpersoon is Louise, zij is een kamermeisje in het pension Louise is 26 jaar oud en weduwe. Louise heeft een zoontje van zes die bij haar broer woont. Dit vind ik al meteen heel zielig en toen ik dit las kreeg ik meteen medelijden met Louise. Stel je voor dat je je eigen kind niet kan opvoeden en niet kan zien. Louise draagt meestal zwarte kleren en komt erg serieus over. Ze is een hardwerkend en ernstig, maar naïef meisje, die in de verleidingskunsten van Grünewald (die ze later Richard noemt) trapt.
Elke keer staat ze weer voor nieuwe problemen. Eerst wil ze niet verleid worden, omdat ze trouw wil blijven aan haar vroegere echtgenoot. Dan, wanneer ze ontdekt dat ze verliefd op hem is en ze een relatie begonnen zijn, twijfelt ze aan zijn liefde. Ze besluit Grünewald een brief te schrijven waarin ze hem vraagt eerlijk te zijn over zijn gevoelens. Ze krijgt het antwoord dat hij echt van haar houdt, hoewel de lezer weet dat dit niet zo is, door het gesprek dat hij met Aasgaard heeft gevoerd. Het volgende probleem ontstaat wanneer ze zwanger is en ze dit kind niet wil houden. Het daaropvolgende probleem is de vraag waar Grünewald blijft. Hij zou een maand naar Breslau gaan en daarna terugkomen, dit gebeurd echter niet. Tijdens het lezen van al deze problemen groeit het medelijden bij mij. Louise is oprecht en trouw in tegenstelling tot de rest van de personages en verdient dit niet. De man met wie deze problemen elke keer zijn is Richard Grünewald.
Richard Grünewald is een van de pensiongasten. Hij was een Duitser, afkomstig uit Breslau, Hij is in de 20. Hij had weinig manieren, zowel aan tafel als in zijn taalgebruik. Ook heeft hij, zoals uit het verhaal blijkt, geen respect voor de liefde: hij doet alsof hij verliefd is op Louise, maar gaat er vijf maanden later gewoon met een ander vandoor. Hij heeft blond haar. Het gerucht gaat dat hij model staat voor de auteur zelf. Je snapt dus dat deze man veel haat gevoelens opwekt in het boek omdat hij arme Louise heel veel pijn doet. 

De eigenaren van dit pension zijn Madame Brulot en Meneer Brulot.Madame Brulot is een dame van 45 jaar oud, de pensionbeheerder. Vroeger is haar zoontje overleden, en ze heeft een aap, Chico, gekocht om haar liefde te uiten. Van haar is bekend dat ze de pensiongasten bedriegt met de prijzen en verkooptrucjes, maar ook wel een goed mens kan zijn. Ze doet het meeste werk voor het pension.Meneer Brulot is de echtgenoot van madame Brulot, 65 jaar oud en vroeger notaris geweest. Door bedrog van zijn opvolger voert hij nog steeds processen om geld terug te krijgen. Hij is ook pensionbeheerder, maar hij doet er weinig aan. Hij heeft alleen grijs haar aan de zijkanten van zijn hoofd en hij droeg een zwart mutsje, dat hij had overgehouden uit de tijd dat hij nog notaris was. Hij had verder een grote snor en puntbaardje. Hij werd door de keukenmeisjes vaak belachelijk gemaakt, omdat hij aan veel ziektes leed en telkens wel weer ergens last van had. Dit echtpaar komt heel saai over en hun verhaallijn is dan ook niet zo heel leuk om te lezen. De schrijver had deze wel iets spannender kunnen maken.

Dan heb je ook nog de andere gasten in het pension zoals Madame Gendron, Aasgaard en Brizard. je denkt in eerste instantie dat hun verhaallijn niet zo van belang is maar uiteindelijk maakt hun verhaalllijn het boek wel helemaal af. Zoals Madame Gendron. Zij is een oude vrouw van 92. Ze steelt van de andere pensiongasten de gekste dingen, maar vaak worden deze door de kamermeisjes weer teruggegeven aan de eigenaars. Ze is erg rijk, en daarom krijgt zij ook altijd de hoogste rekeningen voor het pension. Ze is echter het mikpunt van spot van alle pensiongasten, door haar gedrag en rijkdom. Dit zorgt voor veel hilariteit in het boek.
Aasgaard is een Noor van 30 jaar oud en advocaat, die naar Parijs is gekomen om zijn overleden vrouw te vergeten en Frans te leren. Hij had blond haar, een blonde snor en blauwe ogen. Hij is een van de weinige hotelgasten die niet eindeloos wacht met betalen. Zijn rol lijkt in het eerste opzicht niet zo belangrijk, maar halverwege het verhaal, in hoofdstuk elf, neemt hij ineens een belangrijke rol aan als adviesgever aan Grünewald die de eerste brief van Louise heeft gekregen. En dan als laatst Brizard. Brizard was geen kostganger, maar een man die alleen ’s avonds kwam eten in ‘Villa des Roses’. Hij was architect en afkomstig van de Vogezen. Hij was vaak wat depressief en down, hij was daarom ook altijd blij als iemand met hem mee naar huis liep. Deze depressie zorgde er wel voor zijn overlijden. Al aan het begin van het boek pleegt Brizard zelfmoord.

Recensie

Het boek ik omhels je met duizend armen, is de nieuwe roman van Ronald Giphart. Bekend om zijn verhalen over seks en liefde. Ook in Ik omhels je met duizend armen gaat het hierover. Dit keer wordt er alleen iets aan toegevoegd, De moeder van Giph lijdt aan een fatale spierziekte en kiest welbewust en opgewekt voor euthanasie. Dit deel van het verhaal is autobiografisch. Dat dit autobiografisch is merk je, de eerlijke niet geforceerde manier van het verhaal is dan ook erg ontroerend.

De situaties waarin Giph en Phileine haar snel moesten optillen en naar de wc te dragen komen erg geloofwaardig en echt over. Dit kan ook in het echte leven gebeuren, dit maakt het juist zo mooi. Je leest het, gelooft het, en  gaat verder. Je hoeft er niet over na te denken.

Het verhaal is in briefvorm en dus ook in de ik-vorm geschreven hierdoor word je erg bij de situatie betrokken en maakt het als lezer alleen maar leuker om te lezen omdat je het idee hebt dat de brief naar jou word geschreven. Er werden soms wel interessante of moeilijke woorden gebruikt, dit was vaak helemaal niet nodig en had dan ook niet echt een toegevoegde waarde. Ook maakte Giphart gebruik van langdradige zinnen, deze zinnen maakte het soms wat moeilijk om te begrijpen. Naarmate je het boek verder leest raak je er steeds meer aan gewend en word het steeds makkelijker om de lange zinnen ook te begrijpen.

Als je nu terugdenkt aan het boek, heb ik eigenlijk geen idee wat ik nou echt heb gelezen en waar het verhaal nou werkelijk over gaat. Over de dood van zijn moeder en de liefde tussen hen en Saraminde. Maar is dat het? Ik krijg het gevoel dat ik iets in het verhaal mis waar het nou ECHT over gaat. Alsof ik bladzijdes mis. Op dit gebied had Giphart zich meer kunnen laten zien. Toch bleef dit verhaal me boeien, misschien omdat ik opzoek was naar waar het boek nou echt over ging. Maar dat gebeurde maar niet. Hierdoor bleef ik maar doorlezen en stopte ik niet.  

 In ik omhels je met duizend armen word een grote doelgroep bereikt. Dit is erg slim gedaan van Giphart. Middelbare scholieren kunnen dit lezen maar ook werkende volwassenen. Giphart heeft een slimme,mooie roman geschreven!

Ook is er een verfilming van het boek

Het Marco Effect van Jussi Adler-Olsen.

Het Marco Effect.

Als ik naar dit boek kijk worden mijn ogen meteen getrokken naar de jongen die op de voorkant staat. Je ziet zijn gezicht niet maar zijn lichaam spreekt boekdelen. Je voelt de pijn die hij met zich meedraagt. Ik denk ook meteen dat dit de hoofdpersoon is in het boek. De heuvels met mist zien er angstaanjagend uit. Ik word nieuwschierig naar wat er allemaal gaat gebeuren in het verhaal. Het ziet er allemaal erg mysterieus uit. Als ik de kaft zo zie, wil ik meteen gaan beginnen met lezen.
 Ik ben op dit boek gekomen door op internet te gaan zoeken. Dit leek me een erg spannend boek. Het verhaal heeft 2 hoofdverhaallijnen. 

William Stark is een onder directeur bij een bank. De organistatie van de bank en van de Deense ontwikkelingshulp bedenken samen een plan om het geld voor ontwikkelingshulp voor hun zelf te houden. Zodra William Stark onraad ruikt, wordt hij vermoord door een zigeuner jongen. in opdracht van de bankiers.

Marco is een 15 jarige zigeuner jongen. Marco's oom, Zola, dwingt Marco om te stelen, in te breken, en te gaan bedelen. Als marco ontdekt dat zijn familie een aanslag op hem wil plegen slaat hij op de vlucht.Hij verstopt zich in een bos. In een kuil  van het bos vind Marco een lijk. Dit blijkt het lijk te zijn van William Stark. Marco probeert een nieuw leven te beginnen. Dit lukt echter niet. Hij word achtervolgt door de mensen van zijn oom Zola, een groep professionals van de bankieren en door afdeling Q. Afdeling Q is een recherche team die opzoek is naar Marco omdat zij denken dat Marco meer weet van William Stark.

De schrijver.

De schrijver van Het Marco effect is de Deense Jussi Adler-Olsen. Jussi is geboren op 2 augustus 1950 in Kopenhagen.Als klein kind verhuisde hij vaak door z'n vaders werk ( psychiatrische arts ).  Na politieke studies, een opleiding cinematografie en opgroeien als zoon van een psychiatrische arts kreeg Jussi het inzicht om te schrijven over onderwerpen zoals geestesziektes en internationale samenzweringen. Voordat Jussi begon met schrijven heeft hij veel vereschillende hobby’s gehad. Zo was hij drummer in verschillende bands, renoveerde hij oude huizen, eigen tweedehands winkel openen en Muziek/films maken

Jussi begon z’n schijfcarriere in 1997 met de thriller The Alphabet House. Daarna begon hij met zijn zijn serie over ‘serie Q’. Dit maakte hem een bekende schrijver in zowel Denemarken als daarbuiten.
Jussi raakte geinspireerd door John Steinbeck, Charles Dickens, Victor Hugo en schrijvers zoals Peter Bischel, Jerzy Kosinsk

Ik kende deze schrijver nog niet, na wat informatie opgezocht te hebben lijkt deze man mij heel erg aardig en vooral ook lief. Hoe hij op zijn eigen site ook antwoorden geeft aan fans die vragen hebben komt hij over als een erg lieve man. Als ik hem zou ontmoeten zou ik willen vragen hoe hij naar zoveel verschillende hobby's en baantjes bij het schrijven terecht is gekomen. Ook zou ik willen vragen hoe het was om als klein kind vaak te verhuizen.

Mijn mening.

  

Ik vond dit boek erg spannend. Ik heb dit boek gelezen toen wij hierover een opdracht moesten maken. Omdat ik dit boek zo spannend vond heb ik het ook snel uitgelezen. De eerste hoofdstukken waren wel een beetje onduidelijk, er lopen namelijk 2 verhaallijnen door elkaar. Later in het boek komt alles bij elkaar en dan opeens snap je alles!

De spannendste momenten vond ik de momenten dat Marco weer opnieuw gingen vluchten en steeds bijna gepakt werd. Op die momenten kon ik echt niet stoppen met lezen.

Het taalgebruik in het boek vond ik erg fijn. De dialogen die in het boek gehouden werden waren namelijk  heel duidelijk, net zoals in het dagelijks leven. Mede daardoor is het boek ook zo realistisch en spannend. De personages in het boek doen dingen die je ook nu gewoon zo kunnen doen of meemaken.

IN MIJN DROMEN.

Ik hebt het boek in mijn dromen van Simone van der Vlugt gekozen omdat het onderwerp: Dromen, mij erg intressant leek.Ook vind ik de boeken van Simone van der Vlugt altijd erg spannend en leuk.

Waar gaat het over?

Het boek gaat over Rosalie, Rosalie is getrouwd met de zakelijke Jeroen. Een vakantie naar Marrakech zou hun relatie weer passie moeten geven maar de reis eindigt in een nachtmerrie. Rosalie heeft namelijk voorspellende dromen. Tijdens hun vakantie krijgt Rosalie een droom over het neerstorten van een vliegtuig. Ze raakt hierdoor in paniek en boekt haar vlucht om, Jeroen gelooft niet in de droom en vliegt de volgende dag gewoon terug naar Amsterdam. Het vliegtuig stort neer net zoals de droom van Rosalie voorspelde, Jeroen overlijd.
Terug in Amsterdam beseft Rosalie dat ze haar voorspellende dromen niet langer kan negeren. Als ze een droom krijgt over een terroristische aanslag die zal plaatsvinden tijdens een drukbezocht evenement in Amsterdam beseft ze dat de tijd begint te dringen. Ze heeft waardevolle informatie om die aanslag te voorkomen en ze zal in actie moeten komen.


Racisme en voorspellende dromen.

Racisme en voorspellende dromen zijn belangrijke thema's die ook vaak in het boek terug komen. Hieronder zijn twee fragmenten van voorbeelden die in het boek voorkomen.

Racisme.
Toen kirstens ouders erachter kwamen dat ze een vriendje had, nam ze hem mee naar huis.
Nooit zal hij vergeten hoe haar vaderhem aankeek bij die eerste kennismaking. Zijn lippen plooiden zich tot een stijve glimlach, maar zijn ogen kionden zijn weerzin niet verhullen. Kirtens moeder was vriendleijk maar maakte mer haar oeverloze gebabbel een zenuwachtige inrdruk.Hij deed zijn best om de ongerustheid van kirstens ouders weg te nemen door te benadrukken dat hij niet rookte en dronk., dat hij van plan was om na het vmbo door te stromen naar havo, dat hij iets van zijn toekomst wilde maken en dat hij wel moslim was maar gematigd, alsof hij zich moest verontschuldigen voor zijn geloof. Maar hij deed het, voor haar.


Voorspellende dromen.
´Ik ben wat gaan lezen over voorspellende dromen en op internet kwam ik dit boek tegen. Het is geschreven door een droomtherapeute en psychologe, Katja Brouwers. Ze verklaart dromen en helpt mensen om met nachtmerries om te gaan. Ik dacht dat het wel iets voor jou zou zijn, dus ik heb het besteld.´
Rosalie.

Rosalie is de hoofdpersoon in het boek. Rosalie is een sterke vrouw. In haar leven heeft ze veel struggles en tegenslagen gehad, maar is ze altijd in haar zelf blijven geloven en altijd gewoon doorgegaan. Ze heeft zichzelf altijd moeten bewijzen tegenover haar familie en vrienden omdat zij niet gelloofden dat zij een bijzondere gave had. Rosalie is na een tijdje gestopt met zichzelf bewijzen en heeft a;l haar domren voor zichzelf gejouden omdat ze geen zin had om steeds weer opnieuw uit telggen wat er aan de hand is. Ik snap deze keuze heel goed. Zelf zou ik echt allang gek geworden zijn van de mensen die je niet geloven en het allemaal als een grote grap zien. Ik denk dat Rosalie en ik geen vrienden zouden kunnen worden. Rosalie is heel dapper en wil alles zelf ondernemen en ik ben juist een beetje afwachtend zo van hé we wachten wel af wat er gaat gebeuren.Ik denk dat nog wel zou kunnen botsten, en voorderest ben ik altijd heel energiek en wil ik dingen doen en in de periode van Rosalie's leven wat word omschreven in het boek is Rosalie juist heel terughoudend en down. Wel vinden we het allebei lekker om heerlijk ongezond te eten!

Taalgebruik

Een vertrouwede stem brengt me bij mijn postievein. Golvende zwarte mist beneemt me het zicht en de adem. Ik krijg bijna geen lucht meer, begin te hoersen en probeer overeind te komen.

Een sterke arm helpt me en dan zit ik rechtop, naar adem snakkend.

Alles in het boek word in detail verteld. Er gaat geen moment voorbij dat je niet weet wat de ik-persoon voelt of denkt. Rosalie is het ik-persoon in het boek.

Stemming.

De stemming die ik kreeg tijdens het lezen van dit boek was vooral nieuwschierigheid. Ik was heel nieuwschierig hoe Rosalie de problemen in haar leven ging oplossen en ik was ook benieuwd hoe ze die problemen dan ging oplossing hierdoor bleef ik vaak ook lang doorlezen met de hoop dat ik snel achter kwam. Ik ben altijd heel erg meelevend als ik boeken of films kijk. dus toen Rosalie vast in de gevangenis kwam te zitten en machteloos was tegen rechercehueurs voelde ik heel erg mee en vond ik het zelfs zielig worden.

Boodschap.

Het lezen van dit boek heeft me na laten denken over de verschillende culturen die in Nederland wonen en wat dat voor conflicten kan opleveren. ik ben zelf volledig Nederland dus ik heb eigenlijk niet heel veel last van die problemen maar ik kan me heel goed boorstellen hoe bijvoorbeeld zoals in het boek word omschreven hoe andere marrokaanse jongeren daar wel problemen mee hebben, en ik denk ook echt dat zij het daar best wel moelijk mee kunnen hebben altijd maar die vooroordelen.

Vergelijking.

Het boek wat ik deze periode heb gelezen vind ik veel leuker en intressanter dan de boeken die in de afgelopen periodes heb gelezen. Iin het boek wat ik deze periode heb gelzen komt het verhaal veel duidelijker naar voor en is het ook duidelijk wat precies het doel van het verhaal is. In de twee andere boeken die ik heb gelezen dit jaar vroeg ik me steeds af waarom doen ze dit, wat is dit, wie is dat, huh?! ik snap het niet meer. Bij dit boek kon ik gewoon lekker ontspannen lezen en hoefde me hersens niet de hele tijd na te denken.

Wat vind jij?

- Hoe zou jij het vinden als je te maken krijgt met vooroordelen over jou zelf als persoon, omdat jij een bepaald geloof volgt?

- Zou jij net als Rosalie in het boek zo sterk kunnen blijven als jou man/vrouw zou omkomen bij een vliegtuig ongeluk?

WEBLOG OPDRACHT 2

Dit jaar hebben wij met school het boek: De donkere kamer van Damokles gelezen van de schrijver Willem Frederik Hermans.

Willem Frederik Hermans wordt algemeen beschouwd als de belangrijkste Nederlandstalige schrijver van de twintigste eeuw. Willem Frederik Hermans is op 1-09-1921 geboren in Amsterdam. Willem Frederik Hermans zijn ouders waren beiden onderwijzers ook had hij nog 1 zus, deze zus is op vroege leeftijd vermoord. Deze gebeurtenis heeft veel invloed gehad op het leven van Willem Frederik Hermans. Willem Frederik Hermans is na het gymnasium fysische geografie gaan studeren aan de Universiteit van Amsterdam. Na deze opleiding is hij lector geweest in Groningen.

Willem Frederik Hermans heeft vele andere boeken geschreven. Volgens vele word het boek nooit meer slapen van Willem Frederik Hermans als zijn beste boek beschouwd. Naast schrijver was  Willem Frederik Hermans ook fotograaf. Later zijn hier ook 2 boeken van verschenen: Koningin Eenoog en Een foto uit eigen doos!.

Sinds April 1989 is er ook het WFHi ( Willem Frederik Hermans Instituut ). Het doel van het WFHi is de kennis van het oeuvre van Willem Frederik Hermans te bevorderen, ook heeft het WFHi het initiatief genomen tot het uitgeven van de Volledige Werken van Willem Frederik Hermans en van een wetenschappelijk verantwoorde  biografie.

 BEELDREPORTAGE.

Ik wist  niet wat ik van het boek moest
verwachte en snapte er na de eerste
zinnen vrijweinig van.

De duistenis van dit boek is heel duidelijk
zichtbaar en ik zie ook dit plaatje voor me als
ik aan die duistere kant van het boek denk.

Ik heb het boek nu uit en het is een open einde
Dus ik zit nog  met allemaal vragen die
nooit beantwoord kunnen worden.

Deze tweeling doet me denken aan Dorberck
en Osewoudt. Zij waren allebei echt nog jongetjes
vandaar ik deze foto ook gekozen heb.

Op bladzijde 319 staat een motto van Ludwich Wittgenstein

' Ik kan hem zoeken als hij er niet is, maar hem niet ophangen als hij er niet is.

    Men zou kunnen willen zeggen: " Dan moet hij er toch ook zijn als ik hem zoek. "

- Dan moet hij er ook zijn als ik hem niet vind, en ook als hij helemaal niet bestaat.'

Dit motto past goed bij het boek omdat je niet weet of iets er wel echt is. Ik vraag mij namelijk af of Dorbeck wel echt bestaat in het boek of dat het gewoon een denkbeeldig persoon is van de hoofdpersoon. Ik vind het thema van het boek een beetje donker en raadselachtig. Dat heb ik ook met dit motto het is niet dat ik er echt vrolijk van word. Ik heb eerder zoiets van waar gaat dit over? Wat wordt hiermee bedoeld?

Titelverklaring.

De titel van het boek is : De donkere kamer van Damokles.

Deze titel kan naar mijn mening meerdere betekenissen hebben. De donkere kamer kan staan voor de kamer waarin Henri Osewoudt de foto's bewerkten, de foto's spelen in het verhaal een grote rol. De donkere kamer kan ook staan voor de duisternis van het verhaal. De tijd waarin het boek zich afspeelt is een grauwe periode en de hoofdpersoon is ook heel grauw. Damokles staat in de titel denk ik centraal voor de hoofdpersoon.

Lofrede  door Sascha Engelsma.

De donkere kamer van Damokles, daar gaan we dan. Dacht ik toen ik hoorde dat we dit boek moesten lezen op school. Het begon al met de eerste zinnen van het boek: ' Dagenlang zwierf hij rond op zijn vlot, zonder drinken. Hij stierf van dorst want het water van de oceaan was zout. Hij haatte het water dat hij niet drinken kon.' Ik snapte er meteen niks van en ik had zo'n voorgevoel dat het gedurende het hele boek zo zou blijven. Ik las door en  toen kwam daar het moment dat Dorbeck voor het eerst in het verhaal voorkwam vanaf dat moment begon ik het boek te begrijpen en werd het steeds duidelijker. Nu een paar weken later heb ik het boek uit en zit ik nog steeds met vele vragen. Hoe is het met Dorbeck afgelopen? Leeft Dorbeck eigenlijk wel? Was Osewoudt dan ziek in zijn hoofd? Op deze vragen krijg ik nooit antwoord maar zou het toch heel graag willen weten. Het speciale aan dit boek vond hoe Willem Frederik Hermans de personage neerzette, nooit was er een midden het was altijd het ene uiterste of het andere uiterste, je was perfect of je was een grote mislukking.
Het raakte mij hoe de overleden baby Sondaar in het boek beschreven werd. Het was dan ook erg mooi om te lezen hoe de hoofpersonage hiermee omging: 'Osewoudt's ogen schoten vol tranen, de omgeving werd onzichtbaar of er een dikke plaat ijsglas voor zijn hoofd werd gehouden. Op de tast vond hij het koude steen van de tafel, legde de bloemetjes neer en zonder naar de knecht om te zien, ging hij de trap op en rende de gang door. De tranen bleven uit zijn ogen stromen, zonder dat hij eigenlijk het gevoel had om te huilen.

Vele mensen zeggen 'Je moet dit boek meerdere keren lezen'. Dit boek gaat in de kast en wie weet komt ie over een paar jaar weer tevoorschijn en heb ik een hele andere kijk op het boek. Voor nu is het goed zo.

Sascha Engelsma