Het boek ik omhels je met duizend armen, is de nieuwe roman
van Ronald Giphart. Bekend om zijn verhalen over seks en liefde. Ook in Ik
omhels je met duizend armen gaat het hierover. Dit keer wordt er alleen iets
aan toegevoegd, De moeder van Giph lijdt aan een fatale spierziekte en kiest
welbewust en opgewekt voor euthanasie. Dit deel van het verhaal is
autobiografisch. Dat dit autobiografisch is merk je, de eerlijke niet
geforceerde manier van het verhaal is dan ook erg ontroerend.
De situaties waarin Giph en Phileine haar snel moesten
optillen en naar de wc te dragen komen erg geloofwaardig en echt over. Dit kan
ook in het echte leven gebeuren, dit maakt het juist zo mooi. Je leest het,
gelooft het, en gaat verder. Je hoeft er
niet over na te denken.
Het verhaal is in briefvorm en dus ook in de ik-vorm
geschreven hierdoor word je erg bij de situatie betrokken en maakt het als
lezer alleen maar leuker om te lezen omdat je het idee hebt dat de brief naar
jou word geschreven. Er werden soms wel interessante of moeilijke woorden gebruikt,
dit was vaak helemaal niet nodig en had dan ook niet echt een toegevoegde
waarde. Ook maakte Giphart gebruik van langdradige zinnen, deze zinnen maakte
het soms wat moeilijk om te begrijpen. Naarmate je het boek verder leest raak
je er steeds meer aan gewend en word het steeds makkelijker om de lange zinnen
ook te begrijpen.
Als je nu terugdenkt aan het boek, heb ik eigenlijk geen
idee wat ik nou echt heb gelezen en waar het verhaal nou werkelijk over gaat.
Over de dood van zijn moeder en de liefde tussen hen en Saraminde. Maar is dat
het? Ik krijg het gevoel dat ik iets in het verhaal mis waar het nou ECHT over
gaat. Alsof ik bladzijdes mis. Op dit gebied had Giphart zich meer kunnen laten
zien. Toch bleef dit verhaal me boeien, misschien omdat ik opzoek was naar waar
het boek nou echt over ging. Maar dat gebeurde maar niet. Hierdoor bleef ik
maar doorlezen en stopte ik niet.
In ik omhels je met duizend armen word een grote doelgroep
bereikt. Dit is erg slim gedaan van Giphart. Middelbare scholieren kunnen dit
lezen maar ook werkende volwassenen. Giphart heeft een slimme,mooie roman
geschreven!
Ook is er een verfilming van het boek
